Hibiscus sabdariffa / Sabdariffa rubra / Abelmoschus cruentus - Roselle, Jamaican Sorrel, Florida Cranberry, Indian Roselle, Red Sorrel Seeds

Opis

Duży półkrzew, pochodzący z tropikalnej Afryki i Azji z ciemnoczerwonymi łodygami, białymi do różowych kwiatami i jasnoczerwonymi strąkami nasion. Ma wiele zastosowań, m.in. jako źródło mocnych włókien, barwnik spożywczy, herbaty i napoje, warzywo, dżem oraz do wielu zastosowań leczniczych. Bardzo łatwa w uprawie w tropikach.

Roselle (Hibiscus sabdariffa) to gatunek kwitnącej rośliny z rodzaju Hibiscus, który pochodzi z Afryki, najprawdopodobniej z Afryki Zachodniej. W XVI i na początku XVII wieku rozprzestrzenił się odpowiednio na Indie Zachodnie i Azję, gdzie od tego czasu został naturalizowany w wielu miejscach. Łodygi są wykorzystywane do produkcji włókna łykowego, a suszone kielichy o smaku żurawiny są powszechnie moczone w celu uzyskania popularnego naparu znanego jako carcade.

Roselle jest jednorocznym lub wieloletnim krzewem ziołowym lub drzewnym, dorastającym do 2–2,5 m (7–8 stóp) wysokości. Liście są głęboko trzy do pięciu klapowane, 8-15 cm (3-6 cali), ułożone naprzemiennie na łodygach.

Kwiaty mają średnicę 8-10 cm (3-4 cale), białe do jasnożółtego z ciemnoczerwoną plamką u podstawy każdego płatka i mają gruby, rzucający się w oczy kielich u podstawy, 1-2 cm (0,39- 0,79 cala) szerokości, powiększa się do 3-3,5 cm (1,2-1,4 cala) i staje się mięsisty i ciemnoczerwony, gdy owoc dojrzewa, co trwa około sześciu miesięcy.

W Indiach roślina ta jest uprawiana przede wszystkim do produkcji włókna łykowego używanego w powrozie z jej łodygi. Włókno może być używane jako substytut juty w produkcji juty. Hibiskus, a konkretnie roselle, był stosowany w medycynie ludowej jako środek moczopędny i łagodny środek przeczyszczający.

Czerwone kielichy z tej rośliny są coraz częściej eksportowane do Stanów Zjednoczonych i Europy, zwłaszcza do Niemiec, gdzie są wykorzystywane jako barwniki spożywcze. Można go znaleźć na targach (jako kwiaty lub syrop) w miejscach takich jak Francja, gdzie żyją społeczności imigrantów senegalskich. Zielone liście są używane jak pikantna wersja szpinaku. Nadają smak senegalskiemu daniu rybno-ryżowemu thieboudienne. Nie prowadzi się odpowiednich rejestrów, ale rząd Senegalu szacuje krajową produkcję i konsumpcję na 700 ton (770 ton amerykańskich) rocznie. W Birmie ich zielone liście są głównym składnikiem curry chin baung kyaw.

Brazylijczycy przypisują gorzkim korzeniom właściwości żołądkowe, zmiękczające i regenerujące.