Diospyros ebenum - Cejlon Heban, Indie Hebanowe nasiona drzew

Opis

Wysokiej jakości drewno zawsze było poszukiwane w społeczeństwach ludzkich. Jest kochany i szeroko stosowany przez tych, których na to stać. W Egipcie heban był najprawdopodobniej używany już 4500 lat p.n.e., a później w Cesarstwie Rzymskim pojawiło się duże zapotrzebowanie na drewno hebanowe. Duża część tego zapotrzebowania została zaspokojona przez indyjski gatunek Diospyros. Dwa gatunki hebanu sprzedawane głównie z Indii to D. melanoxylon i D. ebenum. Jednak ten ostatni jest „jedynym, który daje czarne drewno bez innych smug i oznaczeń…”. Drewno zostało po raz pierwszy sprowadzone do Rzymu około 2000 lat temu i było sprzedawane z władcami Europy w okresie renesansu. Około 400 lat temu termin „ebenist” był używany w odniesieniu do najlepszych francuskich stolarzy. Od tysiącleci heban był pozyskiwany w Indiach, tak że do czasu przybycia Brytyjczyków duży procent hebanu był już cięty, głównie przy użyciu bardzo destrukcyjnych metod. Z tego powodu niewiele gatunków pozostało na subkontynencie, a wciąż obfite zapasy na Sri Lance (wówczas Cejlon) były głównym źródłem tego bardzo poszukiwanego drewna dla Brytyjczyków. Niektóre z tych zasobów przetrwały do dziś, mimo że były intensywnie eksploatowane. Pomimo wysokiej wartości gatunku i potencjału, jaki gatunek obiecuje dzięki naukowemu zarządzaniu, świat nauki nie poświęca mu zbyt wiele uwagi. Gatunek jest sklasyfikowany jako zagrożony na Sri Lance, a jego handel jest zakazany zarówno w Indiach, jak i na Sri Lance. Jednak w trakcie prac nad odbudową ekosystemu leśnego w południowych Indiach gatunek jest wykorzystywany i rozmieszczany.