Tithonia diversifolia / Mirasolia diversifolia - nagietek, meksykański Tournesol, meksykański słonecznik, japoński słonecznik, chryzantema Nitobe, boliwijski słonecznik, meksykański słonecznik, nasiona krzewu słonecznika

Opis

Tithonia diversifolia to gatunek kwitnącej rośliny z rodziny Asteraceae, powszechnie znanej jako nagietek drzewny, meksykański tournesol, meksykański słonecznik, japoński słonecznik lub chryzantema Nitobe. Pochodzi z Meksyku i Ameryki Środkowej, ale jako gatunek introdukowany ma niemal pantropiczną dystrybucję. W zależności od obszaru mogą być jednoroczne lub wieloletnie. Wykazał ogromny potencjał w podnoszeniu żyzności gleb zubożonych w składniki pokarmowe. Pochodzący z Meksyku; badania wykazały jego potencjał w przynoszeniu korzyści ubogim rolnikom afrykańskim. Ta roślina to chwast, który szybko rośnie i stał się opcją jako przystępna cenowo alternatywa dla drogich nawozów syntetycznych. Wykazano, że zwiększa plony roślin i składniki odżywcze gleby w postaci azotu (N), fosforu (P) i potasu (K).

Tithonia diversifolia ma 2–3 m (6,6–9,8 stopy) wysokości z wyprostowanymi, a czasem zdrewniałymi łodygami w postaci zdrewniałych krzewów. Duże, efektowne kwiaty mają kolor od żółtego do pomarańczowego, szerokość 5–15 cm i długość 10–30 cm. Liście są podjajowate, ząbkowane, ostre, długości od 10 do 40 cm, proste lub przeważnie 3-7 klapowe, nieco gruczołowe, poniżej nieco szarawe. Nasiona to niełupki, 4 kątowe i 5 mm długości. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Liście rośliny przeplatają się po bokach, na których rosną, stąd roślina otrzymuje nazwę diversifolia. Towarzyszą temu kwiaty o żółtej barwie i długości od 6 do 13 cm. Może rosnąć przez cały rok, a jej nasiona są rozsiewane przez wiatr, wodę i zwierzęta.

Roślina ta została pierwotnie udomowiona w Meksyku i rozprzestrzeniła się na inne części Ameryki Środkowej i Południowej oraz na północ do Stanów Zjednoczonych. Został przeniesiony do części Afryki i Azji jako roślina ozdobna i stał się szeroko rozpowszechnionym chwastem inwazyjnym. Najczęściej spotyka się go na obszarach o wysokości między 550m a 1950m. Jest powszechnie spotykany porozrzucany wśród rzek i poboczy dróg. W Azji i Ameryce Łacińskiej roślina ta jest również określana jako kembang bulan (indonezyjski i jawajski), jalacate (hiszpański), buatong (tajski) i dã qu? (Wietnamski).

– W Japonii pod koniec okresu Meiji importowano je jako rośliny ozdobne, choć rzadko tam uprawiano. Posiadając charakterystyczny gorzki smak, były używane do wywoływania gorączki w celu zwalczania zatruć, choć nie były wykorzystywane do bezpośrednich celów leczniczych. Istnieje również historia gatunku wprowadzonego do Japonii przez Nitobe Inazo, stąd jego japońska nazwa, Nitobe chryzantema (?????; Nitobegiku).
– To oficjalny symbol miasta Da Lat w Wietnamie.
– Są sprzedawane na rynkach zielarskich na Tajwanie.
– To prowincjonalny kwiat prowincji Mae Hong Son w Tajlandii.
– T.diversifolia może być stosowany jako zielony nawóz dla rolników. Może być również stosowany jako pasza dla kurcząt, drewno opałowe, kontrola erozji gleby i materiały budowlane. Do nawożenia służy jako ściółka, którą można rozsypać na ziemi lub zakopać pod nią. Zaletą jest to, że udowodniono, że stosowanie rośliny jako nawozu zwiększa plony. T. diversifolia ma zdolność przywracania glebie dużych ilości fosforu. T. diversifolia jako nawóz zawiera 1,76% N, 0,82% P i 3,92% K. Wszystkie trzy właściwości są niższe w oborniku bydlęcym, a P jest wyższe w oborniku drobiowym i świńskim.

T.diversifolia może rosnąć w wielu różnych warunkach środowiskowych. Ma umiarkowaną tolerancję na suszę. Idealnie rośnie na obszarach o rocznych opadach 1000-2000 mm i temperaturze 15-31 stopni Celsjusza. Roślina ta nie wymaga dużej ilości składników odżywczych, ponieważ jest w stanie zwiększyć ilość niezbędnych składników odżywczych w samej glebie. Jako chwast szybko się rozprzestrzenia, co pozwala rolnikom pozyskać duże ilości do nawożenia.