Jatrofa curcas - Orzech Barbadosu, Orzech Fizyczny, Orzech Trucizny, Krzak Bąbelkowy, Nasiona Orzechów Oczyszczających

Opis

Jatrofa curcas to gatunek kwitnącej rośliny z rodziny wilczomleczów Euphorbiaceae, która pochodzi z tropików amerykańskich, najprawdopodobniej z Meksyku i Ameryki Środkowej. Pierwotnie pochodzi z tropikalnych obszarów obu Ameryk, od Meksyku po Argentynę, i rozprzestrzenił się na całym świecie w regionach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie, naturalizując się lub inwazyjnie na wielu obszarach. Specyficzny epitet „curcas” został po raz pierwszy użyty przez portugalskiego doktora Garcia de Orta ponad 400 lat temu. Popularne nazwy w języku angielskim to orzech fizyczny, orzech Barbados, orzech trucizny, krzak bąbelkowy lub orzech przeczyszczający. W niektórych częściach Afryki i na obszarach Azji, takich jak Indie, jest często znana jako „roślina rycynowa” lub „roślina rycynowa z żywopłotu”, ale nie jest to to samo, co zwykła roślina rycynowa, Ricinus communis (są one w tym samym rodzina, ale różne podrodziny).

J. curcas to półzimozielony krzew lub małe drzewo, osiągające wysokość 6 m (20 stóp) lub więcej. Jest odporny na wysoki stopień wysuszenia, dzięki czemu rośnie na pustyniach. Zawiera estry forbolu, które są uważane za toksyczne. Istnieją jednak również jadalne (nietoksyczne) odmiany pochodzące z Meksyku, znane miejscowej ludności między innymi jako piñón manso, xuta, chuta, aishte. J. curcas zawiera również związki takie jak inhibitory trypsyny, fityniany, saponiny i rodzaj lektyny znanej jako kurcyna.

Nasiona zawierają olej 27-40% (średnio 34,4%), który można przetworzyć na wysokiej jakości paliwo biodiesel, stosowane w standardowym silniku Diesla. Odmiany jadalne (nietoksyczne), takie jak te opracowane przez selekcję etnicznych meksykańskich tubylców w Veracruz, mogą być używane jako pasza dla zwierząt i żywność.

Uprawa jest nieskomplikowana. Curcas jatrofy rośnie w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Roślina może rosnąć na nieużytkach i rośnie na prawie każdym terenie, nawet na glebach żwirowych, piaszczystych i zasolonych. Może rozwijać się na glebach ubogich i kamienistych, chociaż nowe badania sugerują, że zdolność rośliny do przystosowania się do tych ubogich gleb nie jest tak rozległa, jak wcześniej stwierdzono. Pełne kiełkowanie osiąga się w ciągu 9 dni. Dodawanie obornika podczas kiełkowania ma negatywne skutki w tej fazie, ale jest korzystne, jeśli zostanie zastosowane po osiągnięciu kiełkowania. Może być rozmnażana przez sadzonki, co daje szybsze rezultaty niż rozmnażanie przez nasiona.

Kwiaty rozwijają się tylko na końcu pędu (na końcu łodygi), więc dobre rozgałęzienie (rośliny rozgałęzione) daje najwięcej owoców. Rośliny są samozgodne. Innym czynnikiem produktywności jest stosunek między kwiatami żeńskimi i męskimi w kwiatostanie, więcej kwiatów żeńskich oznacza więcej owoców. Kurki jatrofy rozwijają się na zaledwie 250 mm (10 cali) deszczu rocznie i tylko w ciągu pierwszych dwóch lat wymagają podlewania w ostatnich dniach pory suchej. Orka i sadzenie nie są potrzebne regularnie, ponieważ krzew ten żyje około czterdziestu lat. Stosowanie pestycydów nie jest konieczne ze względu na właściwości pestycydowe i grzybobójcze rośliny. Stosuje się go na wiejskich obszarach Bengalu w leczeniu świądu dhobi (powszechnej infekcji grzybiczej skóry).

O ile jatrofa zaczyna plonować od 9-12 miesięcy, to najlepsze plony uzyskuje się dopiero po 2-3 latach. Produkcja nasion wynosi około 3,5 tony z hektara (produkcja nasion waha się od około 0,4 t/ha w pierwszym roku do ponad 5 t/ha po 3 latach). W przypadku sadzenia w żywopłotach, raportowana wydajność jatrofy wynosi od 0,8 do 1,0 kg nasion na metr żywego ogrodzenia.