Jatropha curcas - Barbadosnoot, Physic Nut, Poison Nut, Bubble Bush, Purging Nut Seeds

Beschrijving

Jatropha curcas is een soort van bloeiende plant in de wolfsmelkfamilie, Euphorbiaceae, die inheems is in de Amerikaanse tropen, hoogstwaarschijnlijk Mexico en Midden-Amerika. Het is oorspronkelijk inheems in de tropische gebieden van Amerika, van Mexico tot Argentinië, en is over de hele wereld verspreid in tropische en subtropische gebieden over de hele wereld, en is in veel gebieden genaturaliseerd of invasief geworden. Het specifieke epitheton, "curcas", werd meer dan 400 jaar geleden voor het eerst gebruikt door de Portugese doc Garcia de Orta. Veel voorkomende namen in het Engels zijn onder meer fysieke noot, Barbados-noot, gifnoot, bellenstruik of zuiverende noot. In delen van Afrika en gebieden in Azië, zoals India, staat het vaak bekend als "ricinusolieplant" of "hedge-ricinusolieplant", maar het is niet hetzelfde als de gebruikelijke ricinusolieplant, Ricinus communis (ze bevinden zich in dezelfde familie maar verschillende onderfamilies).

J. curcas is een semi-groenblijvende struik of kleine boom, die een hoogte van 6 m (20 ft) of meer bereikt. Het is bestand tegen een hoge mate van droogte, waardoor het in woestijnen kan groeien. Het bevat forbolesters, die als giftig worden beschouwd. Er bestaan echter ook eetbare (niet-giftige) variëteiten die inheems zijn in Mexico, bij de lokale bevolking bekend als piñón manso, xuta, chuta, aishte, onder anderen. J. curcas bevat ook verbindingen zoals trypsineremmers, fytaat, saponinen en een type lectine dat bekend staat als curcine.

De zaden bevatten 27-40%-olie (gemiddeld: 34,4%) die kan worden verwerkt tot een hoogwaardige biodieselbrandstof, bruikbaar in een standaard dieselmotor. Eetbare (niet-giftige) variëteiten, zoals die ontwikkeld door selectie door etnische Mexicaanse inboorlingen in Veracruz, kunnen worden gebruikt voor diervoeder en voedsel.

De teelt is ongecompliceerd. Jatropha curcas groeit in tropische en subtropische gebieden. De plant kan groeien in braakliggende terreinen en groeit op bijna elk terrein, zelfs op grind-, zand- en zoute gronden. Het kan gedijen op arme en steenachtige gronden, hoewel nieuw onderzoek suggereert dat het vermogen van de plant om zich aan te passen aan deze arme gronden niet zo uitgebreid is als eerder werd beweerd. Volledige ontkieming wordt bereikt binnen 9 dagen. Mest toevoegen tijdens de kieming heeft in die fase negatieve effecten, maar is gunstig indien toegepast nadat de kieming is bereikt. Het kan worden vermeerderd door stekken, wat snellere resultaten oplevert dan vermenigvuldiging met zaden.

De bloemen ontwikkelen zich pas terminaal (aan het uiteinde van een stengel), dus een goede vertakking (planten met veel takken) geeft de meeste vruchten. De planten zijn zelfcompatibel. Een andere productiviteitsfactor is de verhouding tussen vrouwelijke en mannelijke bloemen binnen een bloeiwijze, meer vrouwelijke bloemen betekent meer vruchten. Jatropha curcas gedijt op slechts 250 mm regen per jaar, en alleen tijdens de eerste twee jaar hoeft het water te worden gegeven in de laatste dagen van het droge seizoen. Regelmatig ploegen en planten is niet nodig, aangezien deze struik een levensverwachting heeft van ongeveer veertig jaar. Het gebruik van pesticiden is niet nodig vanwege de pesticide- en fungicide eigenschappen van de plant. Het wordt op het platteland van Bengalen gebruikt voor dhobi-jeuk (een veel voorkomende schimmelinfectie van de huid).

Terwijl Jatropha curcas begint op te leveren na 9-12 maanden, worden de beste opbrengsten pas na 2-3 jaar behaald. De zaadproductie is ongeveer 3,5 ton per hectare (zaadproductie varieert van ongeveer 0,4 t/ha in het eerste jaar tot meer dan 5 t/ha na 3 jaar). Indien geplant in heggen, is de gerapporteerde productiviteit van Jatropha 0,8 tot 1,0 kg zaad per meter levende omheining.