Actinidia chinensis - Gouden Kiwifruitzaden

Beschrijving

Actinidia chinensis (Planch.), In de handel bekend als de gouden kiwi's, is een vruchtdragende wijnstok, afkomstig uit China. Het is een van de ongeveer 40 verwante soorten van het geslacht Actinidia en nauw verwant aan Actinidia deliciosa, de bron van de meest voorkomende commerciële kiwi's. De vruchtkleur kan variëren van groen tot limoengroen of goud, afhankelijk van de kweek.

Actinidia chinensis heeft een gladde, bronzen huid, met een snavelvorm bij de stengelaanhechting. De vleeskleur varieert van heldergroen tot helder, intens geel. Deze soort is zoeter en aromatischer van smaak in vergelijking met A. deliciosa, vergelijkbaar met sommige subtropische vruchten. Een van de meest aantrekkelijke variëteiten heeft een rode 'iris' rond het midden van de vrucht en geel vruchtvlees aan de buitenkant. De gele vrucht krijgt een hogere marktprijs en is minder behaard dan de fuzzy kiwi's, waardoor hij zonder schillen beter eetbaar is. Een commercieel levensvatbare variëteit van deze roodgeringde kiwi, gepatenteerd als EnzaRed, is een cultivar van de Chinese hong yang-variëteit.

In zijn oorspronkelijke habitat groeit Actinidia chinensis in struikgewas, dichte (eiken)bossen (bijv. Quercus aquifolioides, Quercus oxyodon, Quercus lamellosa), en lichte secundaire bossen en bushland. A. chinensis geeft de voorkeur aan hellingen en groeit ook graag in ravijnen, tophoogtes van 200-230 m (660-750 ft), in verhouding tot het lokale microklimaat. In westerse tuinen kan het in alle richtingen 9,1 m bedragen, waardoor het ongeschikt is voor alle behalve de grootste ruimtes, tenzij het aan het einde van elk groeiseizoen hard wordt teruggesnoeid.

De oorsprong van Actinidia chinensis komt uit Hubei of Sichuan, China geëxporteerd naar Nieuw-Zeeland in 1904. In China is Actinidia chinensis verspreid over het hele zuidoosten van het land. Het werd voor het eerst commercieel gekweekt in Nieuw-Zeeland, waar het commercieel is gekweekt als de variëteit Actinidia deliciosa.

Herbariumspecimens, maar geen planten, werden doorgestuurd naar de Royal Horticultural Society door de Britse plantenjager Robert Fortune, van waaruit Jules Émile Planchon het nieuwe geslacht noemde in de London Journal of Botany, 1847. Charles Maries, die verzamelde voor de heren Veitch, noteerde het in Japan, maar de introductie in de westerse tuinbouw was van EH Wilson, die in 1900 in Hupeh verzamelde zaden naar Veitch stuurde.