Opis
Ten rzadki i średniej wielkości banan występuje w Birmie, północnej Tajlandii, Laosie i Wietnamie. Dawniej kojarzony był zarówno z muzealną acuminatą, jak i balbisian musa, ale obecnie uważa się, że jest bliżej spokrewniony musa i podobny do niedawno opisanej odmiany m.guangdongensis, ale nie jest to ta sama, która znacznie rośnie i rozwija się na nowo. pąki (rozłogi). 2 do 3 metrów od głównej rośliny (rośliny macierzystej).
Dojrzałe owoce są niebieskawe do fioletowych, małe i są bardzo cenione lokalnie w kuchni tajskiej.
Obecnie nie jest znany w uprawie, ale jest mało prawdopodobne, aby stanowił szczególne wyzwanie dla uprawy w klimacie tropikalnym i/lub umiarkowanym.
Jest to odmiana bardziej odporna na zimno, występująca w swoim pierwotnym środowisku na wysokościach dochodzących do 200 – 1800 metrów wzdłuż stromych dróg, wąwozów i zboczy. Wytrzymuje sezonowe mrozy, szybko wypuszczając nowe liście wczesną wiosną.
Uwaga: ten gatunek był przez niektórych traktowany jako nowo odkryty musa guangdongensis, ale nie jest to ten sam gatunek.
Wskazówka:
W uprawie wymaga raczej warunków odpowiednich dla paproci niż zwykłych i zwykłych bananowców; ze względu na jego rodzime środowisko.
Podaż nasion dla tego gatunku jest bardzo ograniczona.