Actinidia chinensis - złote nasiona kiwi

Opis

Actinidia chinensis (Planch.), znana w handlu jako złoty kiwi, to owocująca winorośl pochodząca z Chin. Jest to jeden z około 40 spokrewnionych gatunków z rodzaju Actinidia i blisko spokrewniony z Actinidia deliciosa, która jest źródłem najpowszechniejszego komercyjnego kiwi. Kolor owoców może różnić się od zielonego do limonkowozielonego lub złotego, w zależności od hodowli.

Actinidia chinensis ma gładką, brązową skórkę, o kształcie dzioba na przyczepie łodygi. Barwa miąższu waha się od jasnozielonej do klarownej, intensywnie żółtej. Gatunek ten jest słodszy i bardziej aromatyczny w smaku w porównaniu z A. deliciosa, podobnie jak niektóre owoce subtropikalne. Jedna z najbardziej atrakcyjnych odmian ma czerwoną „tęczówkę” wokół środka owocu i żółty miąższ na zewnątrz. Żółty owoc uzyskuje wyższą cenę rynkową, a ponieważ jest mniej owłosiony niż kiwi rozmyty, jest bardziej smaczny do spożycia bez obierania. Handlowo opłacalna odmiana tego kiwi z czerwonymi pierścieniami, opatentowana jako EnzaRed, jest odmianą chińskiej odmiany hong yang.

W swoim naturalnym środowisku Actinidia chinensis rośnie w zaroślach, gęstych (dębowych) lasach (np. Quercus aquifolioides, Quercus oxyodon, Quercus lamellosa) oraz lekkich lasach wtórnych i zaroślach. A. chinensis preferuje zbocza i lubi rosnąć również w wąwozach, na wysokości 200–230 m (660–750 stóp), w stosunku do lokalnego mikroklimatu. W zachodnich ogrodach może mieć zasięg 30 stóp (9,1 m) we wszystkich kierunkach, przez co nie nadaje się do wszystkich przestrzeni z wyjątkiem największych, chyba że zostanie mocno przycięty pod koniec każdego sezonu wegetacyjnego.

Pochodzenie Actinidia chinensis pochodzi z Hubei lub Syczuanu w Chinach, które zostały wyeksportowane do Nowej Zelandii w 1904 roku. W Chinach Actinidia chinensis jest rozproszona na całym południowym wschodzie kraju. Po raz pierwszy została wyhodowana komercyjnie w Nowej Zelandii, gdzie została wyhodowana komercyjnie jako odmiana Actinidia deliciosa.

Okazy zielnikowe, ale nie rośliny, zostały przekazane Królewskiemu Towarzystwu Ogrodniczemu przez brytyjskiego łowcę roślin Roberta Fortune, od którego Jules Émile Planchon nazwał nowy rodzaj w London Journal of Botany, 1847. Charles Maries, zbierający dla panów Veitch, odnotował to w Japonii, ale wprowadzenie do zachodniego ogrodnictwa pochodzi od EH Wilsona, który wysłał nasiona zebrane w Hupeh do Veitcha w 1900 roku.