Opis
Mallotus tetracoccus, znany również jako zardzewiała kamala, to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny Euphorbiaceae. Jest to gatunek drzewa występujący w częściach południowej Azji, zwykle występujący na obrzeżach tropikalnych lasów wiecznie zielonych i półzimozielonych.
Liście są używane w hodowli serów. Roślina znana jest ze swoich właściwości leczniczych w ajurwedzie i medycynie ludowej/tradycyjnej. Kora i dziąsło drzewa są używane do leczenia złamań i chorób wenerycznych. Używany również jako drewno opałowe w niektórych częściach.
Jest to charakterystyczny gatunek drzewa średniej wielkości lub średniopiętrowego dorastający do około 15 m wysokości. Kora ma grubość 5–8 mm, jest szara, gładka i włóknista. Drzewo zyskuje swój rdzawy lub miedziano-biały wygląd dzięki kolorom gałązek, młodych części i spodniej strony liści. Gałęzie i młode części są gęsto szare lub płowo owłosione (owłosione), a młode części pokryte są rdzawymi łuskami lepidote. Spód liści jest aksamitnie biały dzięki gwiaździstym włoskom, kontrastującym z jasnozieloną i nagą górną powierzchnią. Cienkie skórzaste liście są proste, naprzemienne i spiralnie ułożone na gałązkach. Blaszka ma 8–25 cm długości i 6,5–20 cm szerokości i zmienny kształt, od młodych drzewek po duże drzewa, od mniej lub bardziej okrągłego do naramiennego lub szeroko jajowatego. Wierzchołek liścia jest spiczasty, a podstawa ścięta, prawie w kształcie serca lub okrągła. Liście są skórzaste (wyraźnie u młodych roślin, węższe u dorosłych drzew). Brzeg liścia jest cały lub ząbkowany (ząbkowany lub klapowany). Liście są zwykle wyraźnie 3-5 żebrowane od podstawy, z nerwami bocznymi 6-8 par, nerwy trzeciorzędowe biegną prawie poziomo. Przylistki są boczne i odpadają, podczas gdy liść ma również długi ogonek (4,5–10 cm), który jest gruby i spuchnięty u podstawy, gwiaździsty owłosiony na całej długości i z dwoma gruczołami u góry.