Opis
Pinus nigra ssp laricio z Korsyki występuje w ograniczonym zakresie na Morzu Śródziemnym: we Francji (Korsyka) i we Włoszech (apeniny, sycylia).
Globalna populacja tego podgatunku jest naturalnie podzielona na odrębne subpopulacje, z których Korsyka jest najbardziej znana i najbardziej rozległa, tworząc archipelagi w większości centralnych gór wyspy. Inne duże stoiska znajdują się w Kalabrii w południowych Włoszech. Mniejsze subpopulacje występują we wschodniej Sycylii (góra etna) i są rozproszone po południowej części Apeninów.
Sosna korsykańska jest ważnym drzewem drzewnym (wyjątkowej jakości), dziś bardziej na plantacjach leśnych niż w naturalnej ekspansji. Jest to podgatunek pinus nigra najczęściej introdukowany w krajach europejskich (zwłaszcza w Wielkiej Brytanii) oraz na innych kontynentach, zwłaszcza na półkuli południowej. Jest również powszechnie sadzona jako drzewo ozdobne w parkach i na farmach.
Obecnie kilka stanowisk tej sosny znajduje się na obszarach chronionych.
Gatunek wyróżniający się wdzięczną symetrią, bardziej otwartymi i mniej gęstymi gałęziami oraz liśćmi przypominającymi dłuższe, wiecznie zielone (8-15 cm) elastyczne igły.
Młode drzewo ma kształt piramidy, chociaż ma szerszą, okrągłą koronę, w wieku dojrzałym przypomina kształt parasola. Kora jest od jasno do średnio szarej, a płytki kory są większe w porównaniu do pinus nigra ssp nigra. Jest głęboko prążkowany i bardzo dekoracyjny, zwłaszcza na starszych drzewach. Gałęzie są brązowo-pomarańczowe. Liście igieł są lżejsze i wyraźnie mniej sztywne niż u p.nigra ssp nigra. Kwiaty żółte i pachnące. Jasnobrązowe szyszki wiszące są zawieszane parami lub pojedynczo (5 – 10 cm).
Gatunek bardzo dobrze odporny na zmiany temperatury. Występuje na wysokości od 600 do 2000 metrów i regularnie podlega znacznym zmianom termicznym, które mogą wahać się od (30 ° C) lub więcej latem do (-15 ° C) lub mniej zimą. Nadaje się do różnych typów gleb, rośnie również na glebach wapiennych. Odporny na zasolenie i wiatry morskie oraz niewrażliwy na zanieczyszczenia powietrza.
Duża ilość żywicy wytworzonej z pnia i solidność samego pnia sprawiły, że w ostatnich stuleciach drewno z tego drewna było szeroko stosowane w przemyśle stoczniowym, a jego żywica jako izolator i paliwo.
Majestatyczny przykład, piękne drzewo.