Datura stramonium - Cierniste Jabłoń, Ciernisty Jabłko, Jimsonweed, Jimson Weed, Devil's Snare, Devil's Trumpet Seeds

Opis

Datura stramonium , znana pod wspólną nazwą jabłoń ciernista , jimsonweed ( chwast jimson ), sidła diabła lub trąbka diabła , to trująca roślina kwitnąca z rodziny psiankowatych Solanaceae . Jest to gatunek należący do rodzaju Datura i plemienia Daturae. Jego prawdopodobne pochodzenie pochodziło z Ameryki Środkowej i zostało wprowadzone w wielu regionach świata. Jest agresywnym chwastem inwazyjnym w klimacie umiarkowanym na całym świecie. D. stramonium był często stosowany w medycynie tradycyjnej do leczenia różnych dolegliwości. Był również używany jako środek halucynogenny (typu antycholinergicznego/antymuskarynowego, majaczącego), przyjmowany enteogennie w celu wywołania intensywnych, świętych lub okultystycznych wizji. Jest mało prawdopodobne, aby kiedykolwiek stał się głównym narkotykiem, ze względu na wpływ na umysł i ciało, często postrzegany jako wysoce nieprzyjemny, powodujący stan głębokiej i długotrwałej dezorientacji lub delirium (zespół antycholinergiczny) z potencjalnie śmiertelnymi skutkami. Zawiera alkaloidy tropanowe, które są odpowiedzialne za działanie psychoaktywne i mogą być silnie toksyczne.

Datura stramonium to wyprostowane, jednoroczne, swobodnie rozgałęzione zioło, które tworzy krzew o wysokości od 60 do 150 cm (2 do 5 stóp).

Korzeń jest długi, gruby, włóknisty i biały. Łodyga jest mocna, wyprostowana, liściasta, gładka i bladożółto-zielona do czerwonawo-fioletowej. Łodyga wielokrotnie rozwidla się w gałęzie, a każdy widelec tworzy liść i pojedynczy, wyprostowany kwiat.

Liście mają około 8 do 20 cm (3–8 cali) długości, są gładkie, ząbkowane, miękkie i nieregularnie pofałdowane. Górna powierzchnia liści jest ciemnozielona, a dolna jasnozielona. Liście mają gorzki i przyprawiający o mdłości smak, który nadaje ekstraktom ziela i pozostaje nawet po wysuszeniu liści.

Datura stramonium kwitnie na ogół przez całe lato. Pachnące kwiaty mają przyjemny zapach; są trąbkowate, białe do kremowych lub fioletowych i mają od 6 do 9 cm długości; i rosną na krótkich łodygach z kątów liści lub miejsc rozwidlenia gałęzi. Kielich jest długi i cylindryczny, spęczniały u dołu i ostro zakrzywiony, zwieńczony pięcioma ostrymi zębami. Korona, która jest złożona i tylko częściowo otwarta, jest biała, ma kształt lejka i ma wydatne żebra. Kwiaty otwierają się w nocy, wydzielając przyjemny zapach i żywią się nocnymi ćmami.

Torebka nasienna w kształcie jajka ma średnicę od 3 do 8 cm (1–3 cale) i jest pokryta kolcami lub łysa. Po osiągnięciu dojrzałości dzieli się na cztery komory, z których każda zawiera dziesiątki małych, czarnych nasion.

Datura stramonium pochodzi z Ameryki Północnej, ale wcześnie rozprzestrzenił się w Starym Świecie, gdzie również został naturalizowany. Został naukowo opisany i nazwany przez szwedzkiego botanika Carla Linneusza w 1753 roku, chociaż został opisany sto lat wcześniej przez botaników, takich jak Nicholas Culpeper. Dziś rośnie dziko we wszystkich ciepłych i umiarkowanych regionach świata, gdzie można go znaleźć wzdłuż dróg i na wybiegach dla zwierząt bogatych w łajno. W Europie występuje jako chwast na wysypiskach śmieci i nieużytkach i jest toksyczny dla spożywających go zwierząt. W Afryce Południowej jest potocznie znany pod afrykanerską nazwą malpitte („nasiona zła”).

Na podstawie obserwacji uważa się, że nasiona są przenoszone przez ptaki i rozprzestrzeniane w ich odchodach. Jego nasiona mogą leżeć w stanie uśpienia pod ziemią przez lata i kiełkować, gdy gleba zostanie naruszona. Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze poradziło zaniepokojonym ogrodnikom, aby wykopali je lub usunęli w inny sposób, mając na sobie rękawiczki.

Datura stramonium preferuje bogatą, wapienną glebę. Dodanie do gleby nawozu azotowego zwiększa stężenie alkaloidów obecnych w roślinie. D. stramonium można wyhodować z nasion, które wysiewa się w odległości kilku stóp między roślinami. Jest wrażliwa na mróz, dlatego podczas mrozów powinna być osłonięta. Roślinę zbiera się, gdy owoce są dojrzałe, ale wciąż zielone. Aby zebrać plon, cała roślina jest ścinana, liście są usuwane z rośliny, a wszystko pozostawia się do wyschnięcia. Kiedy owoce zaczynają pękać, zbiera się nasiona. W przypadku intensywnych plantacji możliwe są plony liści od 1100 do 1700 kilogramów z hektara (1000 do 1500 funtów / akr) i plony nasion od 780 kg / ha (700 funtów / akr).