Lepidium meyenii / Lepidium peruvianum - Maca, Macoa, Peruaanse Maca, Andes Ginseng, Incas Travel, Peruaanse Ginseng, Maca-Maca, Maino, Ayak Chichira, Ayak Willku Seeds

Beschrijving

De soort die het meest bekend staat als maca wordt gekweekt als knolgewas en als geneeskrachtig kruid. Je etnomedische eigenschappen zijn verbonden met vruchtbaarheid en vitaliteit.

De gewoonte van groei, grootte en maca-verhoudingen zijn ongeveer gelijk aan de rabanette en sleur, waaraan het verwant is. Zaden, die het enige voortplantingsmiddel van de plant zijn, genereren over het algemeen binnen 10 tot 15 dagen, op voorwaarde dat de ideale omstandigheden worden geboden; dezelfde hebben geen slaap. De oogst vindt plaats tussen 8 en 10 maanden na de rijpheid van het zaad.

Sinds ongeveer 2000 jaar wordt de soort traditioneel geconsumeerd in voedsel en gebruikt in de lokale geneeskunde als afrodisiacum, bevordert kracht en fysieke weerstand.

Sommige klinische onderzoeken bij mannen hebben aangetoond dat maca-extracten het libido kunnen verhogen en de kwaliteit van het sperma kunnen verbeteren, en andere blijven aan de gang, maar bevestigden een betere productie van spermatozoïden, dimensie en vermindering.

Lepidium meyenii, bekend als maca of Peruaanse ginseng, is een eetbare, kruidachtige tweejarige plant van de familie Brassicaceae die inheems is in Zuid-Amerika in het hoge Andesgebergte van Peru. Het werd eind jaren tachtig uitsluitend gevonden op het plateau van Meseta de Bombón in de buurt van het Junin-meer. Het wordt gekweekt vanwege zijn vlezige hypocotyl die is versmolten met een penwortel, die meestal wordt gedroogd, maar ook vers kan worden gekookt als knolgewas. Als het gedroogd is, kan het verder worden verwerkt tot bakmeel of als voedingssupplement. Het heeft ook toepassingen in de traditionele geneeskunde. Als marktgewas wordt het voornamelijk geëxporteerd als een poeder dat rauw kan zijn of verder kan worden verwerkt door de supplementenindustrie: gegelatineerd of verwerkt tot een extract.

De Spaanse en Quechua-namen omvatten maca-maca, maino, ayak chichira en ayak willku.

De groeiwijze, grootte en verhoudingen van maca zijn ongeveer gelijk aan die van radijs en rapen, waaraan het verwant is, maar het lijkt ook op een pastinaak. De groene, geurige toppen zijn kort en liggen langs de grond. De dunne, stroken bladeren ontkiemen in een rozet aan het grondoppervlak, niet meer dan 12-20 cm (4,7-7,9 inch) hoog. De bladeren vertonen een dimorfisme volgens het voortplantingsstadium. Ze zijn prominenter aanwezig in de vegetatieve fase en worden continu vernieuwd vanuit het centrum als de buitenste bladeren afsterven. De gebroken witte, zelfvruchtbare bloemen worden gedragen op een centrale tros en worden gevolgd door 4-5 mm (0,16-0,20 inch) silicaatvruchten, elk met twee kleine 2,0-2,5 mm (0,079-0,098 inch) roodgrijs eivormige zaden. Zaden zijn het enige voortplantingsmiddel van de maca. Maca reproduceert voornamelijk door zelfbestuiving en is een autogame soort. Het genoom bestaat uit 64 chromosomen. Uit experimenten met verschillende daglengtes is maca een kortedagplant. Sommige bronnen beschouwen de maca als een eenjarige plant, omdat hij in gunstige jaren een levenscyclus binnen een jaar kan voltooien.